Yıllar Önceki Bir Anım

Eski gazete sayfalarında dolaşırken okuduğum bir Peter Salvatore röportajında paylaşılan bir anıyı okuyunca, yıllar önceki bir anım gözümün önünden film şeridi gibi geçti.
…
Ayvalığa dalışa gitmiştim. Güzel bir tesadüf olarak Tahsin Hocam’la teknede karşılaştık. Merhaba faslından sonra “Beraber dalalım mı?” diye sordu, ben çok doğru bir yorumla “Beraber dalalım!” anladım.
…
Tabii ben çay kahve felan derken Tahsin Hocam hazırlanıp suya inmiş ve çok naif bir ses tonuyla “Memeeet hadi!!!” diyor. Duyar duymaz zıplayıp hazır olan scuba’mı suya attım, paletleri taktım, elbise zaten üzerimdeydi. Direkt atladım. “Nerede kaldın, niye gecikiyorsun, var ya” muhabbeti sırasında kuşandım. Benim rekor sürede kuşanmışlığım varsa aha o kuşanmışlığımdır!
…
Tahsin Hocam şöyle bi bana baktı dönüp daldı, ben de peşinden. Başaşağı inmeye çalışırken zorlanınca anladım ki ağırlık kemeri yukarıda kalmış. Hocam bi dakika bekle alıp döneyim desem hocam beni bütün tekneye hatta Türkiyeye anlatır! Yapacak bişi yok, bastım indim.
….
Düşünüyordum, inmesine indim, bilemedin 1 saat da dolaşırım da, sonra??? Hocam makinesi elinde, gözü ekranda olduğundan ve benim şahsi gayretimle mevzuyu anlamadı!
Havam rezerve yakınlaştıkça ben de Tahsin Hocaya yaklaşıyorum. Hani kontrolsüz yükselmeye başlayınca hocama sarılıp yırtacağımı düşünüyorum!
…
Hocam yükselmeye başladı ben de hemen altında zırt pırt hocama çarparak hız kesiyorum. Hocam ters ters bakıyor falan…
…
Taktiğim tuttu ama deko beklemesi yapmam imkansızdı. 5 metrede Tahsin Hocam beklerken ben yüzeye bir yunus gibi çıktım.
….
Tahsin Hocam yukarı çıktığında “tüpünü değiştir devam edelim” deyince operasyonumun gayet başarılı geçtiğini anladım.
….
Zor yırtmıştım ama yırtmıştım yani!