AKDENİZ ile KARADENİZ 1955’te, dış hatlarda, özellikle de Batı Akdeniz seferlerinde çalıştırılmak üzere inşa ettirilmiş birbirinin eşi lüks yolcu gemileriydi. İkisi de baştan sona beyaza boyanmışlardı. Kamaraları konforluydu, yemek, müzik ve okuma salonları ferahtı. Mutfaklarında Denizyolları’nın en usta aşçıları, idarenin en lezzetli yemeklerini hazırlamakta adeta birbrleriyle yarışıyorlardı.
Bu iki kardeş gemi, 50’li, 60’lı, 70’li yıllarda Isatanbul – Bercelona arasındaki tarifeli seferlerde yolcu taşıdılar. Pire, Napoli, Marsilya, Barcelona, Cenova, Palermo limanlarına kim bilir kaç yüz kez gidip rıhtımlarına yanaştılar.
İkisi de sanki Türkiye’nin Akdeniz limanlarına açılan kapısı gibiydiler. On binlerce turist, yıllarca ülkemize hep bu iki eş gemi ile gelmek mutluluğuna eriştiler.
Almanya tezgahlarında inşa edilmiş olan bu iki gemi 8.809 gros tonluktular. Boyları 144 m, genişlikleri 18,7 m idi. 3.620 beygir gücünde iki dzel motorları vardı. Çift uskurluydular. Saatte 18 mil hız yapabiliyorlardı.
Zaman zaman iç hatlarda da çalıştırılan bu iki yolcu gemisinden ilk kadro dışı bırakılanı KARADENİZ oldu. 1987’de önce bir kenera bağlandı, sonra da satıldı. 32 yıllık bir gemiydi.
AKDENİZ ise kardeşinden daha uzun ömürlü çıktı.
1989’da byük bir onarımdan geçirilerek baştan sona yenilendikten sonra belirli bir süreliğine Tura Turizm şirketine kiralandı. Bu arada baştan sona kadar laciverte boyandı. Böylece üç, dört yıl kadar kruvaziyer seferlerinde kullanıldıktan sonra 1993’te geri alındı. Yine eskiden olduğu gibi tekrar beyaza boyandı. Bir süre daha özel gezi seferlerinde yolcularını Akdeniz limanlarında gezdirdi durdu.
Son seferi, 1997 baharında çıktığı bir Batı Akdeniz seferi oldu. Eski görkemli günleri artık hayli gerilerde kalmıştı. Fazla sürat yapamıyor, yapamıyıncada önceden hazırlanan programa uyamıyordu. Limanlara öylesine rötarlı girdiği oluyorduki hareket saati geldiği halde, rıhtıma ancak yanaşabiliyordu.
Son seferinden döndükten sonra kadro dışına bırakılarak Tuzla’daki Denizcilik Yüksek Okuluna staj gemisi olarak verildi.
49 yıllık AKDENİZ o günden beri, Tuzla koyunda baştan demirli olarak son günlerini geçiriyor. Öğrenciler için daha küçük tonajlı bir okul gemisi çok daha yararlı olacakken, böylesine büyük, bakımı güç ve masraf çıkartacak bir geminin okula verilmesindeki neden bir türlü anlaşılamadı.
Kaynak: Istanbul’un Unutulmayan Gemileri Eser Tutel
