Atatürk’ün yakın çevresinden Hasan Reşit Tankut, onun millet sevgisi hakkında şu anısını anlatıyor:
O, milletini bağrına basmış ve bütün aşkını ona vermiş bir baba idi. Dinlenme saatlerinin hemen hepsini, bu aşkı açıklamanın ve milleti sevmeyi araştırmanın tadı ile doldururdu. Uyku saatlerinde büyük aşk ile rüyalandırdığına inanırım.
Kendisine henüz Atatürk diye hitap etmediğimiz, sadece Gazi hazretleri dediğimiz sıralarda, yine böyle bir konu üzerindeydik. Ve Gazi kelimesinin bu anlamdaki değerini takmaya çalışıyorduk. Bana söz verdi:
– Gazi hazretleri, dedim. Sizi bugünün yazarları ve şairleri, kalplerin en samimi köşesinden kaynayıp çıkan sevgi ve taktir ifadeleri ile dolu cümlelerle anarlar. Kimi Gazi der, kimi kurtarıcı der, kimi de milletin en büyüğü olarak anlatır. Bunların hepsi gerçeği yansıtan nitelikler olmakla beraber, benim anladığım “Gazi Hazretleri” nin tam kendisini anlatamazlar. Bence, siz kullanılmasını istediğiniz veya hak bildiğiniz tüm bey beğenileri ve tutkuları önce vatanseverlik odağında toplayıp süzdükten sonra uygulama alanına yayan bir insansınız. Sizde her şeyden önce millet sevgisi vardır.
Büyük adamın gözleri yaşardı. Ve gönüllerimizi, davranışlarına sonsuz olarak bağladığı zarif jestini yaparak bağırdı:
– Evet Mustafa Kemal’in gerçek tanımı budur.
Ve sonsuz heyecanının bir dalgası görkemiyle ekledi:
– Her şeyden önce millet ve daima millet !
